سنگ میکشم بر دوش،
سنگِ الفاظ
سنگِ قوافی را.
و از عرقريزانِ غروب، که شب را
| در گودِ تاريکاش | |
| میکند بيدار، |
و قيراندود میشود رنگ
در نابينايییِ تابوت،
و بینفسمیماند آهنگ
از هراسِ انفجارِ سکوت،
براي مشاهده متن كامل شعر به ادامه مطلب برويد
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
